Pobłogosławienie francuskichsztandarów przez papieża, rozpoczęło zwyczaj poświęcania broni wręczanej pasowanemu na rycerza. Na przełomie wieków XI i XII pasowanie na rycerza przybrało rodzaj nabożeństwa liturgicznego, które nadawało charakter sakramentu. Taka sytuacja dawała uświęcenie zawodu wojownika, do którego obowiązków należało: wierność wobec seniora i władcy i stawanie w obronie wiary chrześcijańskiej. Ideały rycerskie często wcielano w życie, jak to miało miejsce w przypadku np. Fryderyka Barbarossy czy Ryszarda Lwie Serce, którzy jako władcy postępowali bardzo honorowo i odważnie, zgodnie z rycerskim etosem.